در این گزارش به سخنان شهید آیة الله "سید محمد باقر صدر" در ردّ بدعتهای عزاداری و قمهزنی اشاره می کنیم:
از آنجا که هدف ما بازگشت به اهلبیت علیهم السلام است؛ و آن بزرگواران آگاهترین افراد بر شریعت اسلام و بر آنچه در خانه رسول رخ داده و میدهد و مسائل مربوط به آن میباشند، با این حال چیزی از آنها به دست ما نرسیده که بتواند ربطی به این امور منفی که هم اکنون در عزاداریها صورت میگیرد داشته باشد. به گونهای که نه در زمان ائمه اطهار علیهم السلام، و نه در بعد از آن مردم با این امور منفی آشنائی نداشتند و این شیوههای عزاداری در زمانهای معاصر ایجاد و رواج یافتهاند. و اگر چیزی از این امور میتوانست در خدمت به اهداف نهضت حسینی مفید و سودمند واقع شود حتماً اهلبیت علیهم السلام اولین کسانی بودند که به آن سفارش مینمودند. و یا حداقل باید اهلبیت علیهم السلام در این مورد حرفی میزدند و یا این که تشویق و حمایتی از این امور مینمودند؛ در حالی که میبینیم آن بزرگواران حتی در احادیث ضعیفشان نیز هیچ گونه اشارهای به این امر نکردهاند.
این در حالی است که اهلبیت مثلاً هنگامی که در موضوع زیارت امام حسین علیه السلام از زیارت پیاده آن حضرت و مشکلات و سختیهای راه آن سخن میگویند به بیان هر اجری که زائر در هر قدمش کسب میکند پرداخته و ریزترین امور را متذکر میشوند. پس میبینیم که چگونه این بزرگواران از این مسائل کوچک سخن گفتهاند اما هیچ اشارهای به این اشکال عزاداری ننمودهاند.
همچنین میتوان در تأکید این موضوع به صورتی واضح به سیره علمای بزرگ در طول تاریخ از زمان ائمه تاکنون اشاره نمود؛ به گونهای که میبینیم علمای اعلام با این که تنها در پی عمل به واجبات شرعیه نبوده، بلکه به مستحبات و سفارشات رسیده از جانب شرع که وسیله قرب به خداوند متعال میباشند نیز اهمیت خاصی میدادند و خویش اولین کسانی بودند که به آنها عمل مینمودند، با این حال در تمام طول تاریخ و حتی تاریخ معاصر شاهد نبودهایم که یکی از مراجع تقلید و یا یکی از علمای معروف مثلاً این گونه اعمال منفی را انجام داده باشند. در صورتی که اگر این اعمال از مقربات الهی بود این علماء اولین کسانی بودند که قیام به آن مینمودند.
پس اگر عالمی وجود دارد که بر انجام شدن این گونه اعمال اصرار دارد و آن را مستحب میداند پس اعتقاد دارم که او باید خود اولین کسی باشد که قمه میزند و آن را نیز همیشه ادامه دهد تا مردم نیز بر او اقتدا نمایند.
و من خویش شاهد این حقیقت بودم که مرجع کبیر آیت الله العظمی سید محسن حکیم (ره) دائماً میفرمودند: «همانا قضیه قمهزنی، اندوه و غصهای در گلوی ماست» پس ایشان با این دید به قمهزنی نگاه مینمودند، ولی در جواب سوالات نیز مینوشتند: اگر قمهزنی باعث ضرر به بدن یا هتک حرمت به مذهب اهلبیت و شیعیان گردد، حرام است.