گفتی صبور باش چهجوری پسرعمو؟
دیگر بس است عشق و صبوری پسرعمو
جان خودت به خاطرهها اکتفا نکن
دق میکنم از این همه دوری پسرعمو
گفتی به من لجوجی و مغرور و خیرهسر
وقتی ندارمت چه غروری پسرعمو
یعنی ندیدهای که مرا آب کرد اند
این گریههای یکسره کوری پسر عمو؟
حالا تمام پنجرهها مال تو ... فقط
بر من ببخش روزن نوری پسرعمو
من با تمام دل به خدا دوست دارمت
اما چقدر فاصله ... دوری پسرعمو؟
اه... باز هم که من همهاش حرف میزنم
تو از خودت بگو، تو چه جوری پسرعمو؟
حق با تو است من بدم و خیره سر هنوز
اما تو باز هم چه صبوری پسرعمو
شعر ازمریم حاتمی
از وبلاگ واگویه های فاطمه شمس