هرچند سال گذشته مشخص شد كه ماه آب دارد، اما بررسی دوباره نمونههای جمعآوری شده در ماموریتهای آپولو نشان داده كه زیر پوسته ماه نیز مرطوب است و منشاء شكل گیری ماه نمیتواند برخورد جسمی با زمین باشد.
لری تیلور همواره میگفت كه اگر زمانی در ماه آب پیدا شود، اسمش را عوض خواهد كرد! اما وی هیچگاه انتظار نداشت كه تحقیقات خودش روزی این حقیقت را برملا كند.
به گزارش نیچر، سنگشناس دانشگاه تنسی در اولین كنفرانس علوم سیارهای و قمری كه در سال 1970 / 1349 برگزار شد، تنها 32 سال سن داشت. در آن كنفرانس همكاران وی نتایج بررسیهای خود را از صخرههای ماه، كه در سال قبل از آن و طی ماموریت آپولو 11 جمعآوری شده بود، تشریح كردند. آنچه كه تیلور در نمونهها دید، تنها آهن فلزی خالص بود. این نكته نشان میداد كه هیچ آبی در محیط اطراف وجود ندارد كه باعث زنگزدن آهن شود. سایر نتایج نیز منجر به شكلگیری یك مرز بین دانشمندان شد: ماه كاملا خشك است و همیشه هم همینطور بودهاست.