هزینه ( مصرف ) به مبالغی گفته می شود که برای کسب درآمد به خرج گرفته می شود . به عبارت دیگر اگر موسسه ای فعالیتش در جهت ارائه خدمات به موسسات و یا اشخاص دیگر است ، خرجهایی که در راه ارائه خدمات متحمل می شود را هزینه ( مصرف ) می گویند یا اگر موسسه ای به کار خرید و فروش جنس اشتغال داشته باشد به منظور تحقق این هدف پرداختهایی انجام می دهد که همانا هزینه ( مصرف ) می باشد .
اقلامی از قبیل قیمت آب مصرفی ، اجاره ساختمان ، قیمت برق مصرفی ، هزینه ( مصرف ) تلفن و استهلاک ساختمان از جمله هزینه ( مصرف ) ها می باشند . لازم به تذکر است همانگونه که درآمدها موجب افزایش در حساب قیمت ( صندوق ، بانک و سرمایه ) می شوند ، هزینه ( مصرف ) ها موجب کاهش در این حسابها می گردند البته در مورد حساب سرمایه همانگونه که درآمد یک عامل مثبت و افزایش دهنده آن به حساب می آید ، هزینه ( مصرف ) یک عامل منفی و کاهش دهنده آن است . باید به این نکته توجه داشت که هرگونه کاهشی در حساب وجوه نقدی به منزله هزینه ( مصرف ) نیست ، مثلا پرداخت قروض ، خرید دارایی به طور نقد و یا برداشت نقدی صاحب یا صاحبان موسسه ، موجب کاهش در حساب وجوه نقدی می شوند ، در حالیکه هیچکدام هزینه ( مصرف ) محسوب نمی شوند .
به طور کلی ، رقمی را می توان هزینه ( مصرف ) جاری یک دوره مالی در یک موسسه به حساب آورد که اولا در ارتباط با درآمد همان دوره باشد ، ثانیا موجب کاهش در سود ویژه دوره مالی و در نهایت صاحب یا صاحبان موسسه شود . نکته بسیار مهم در ارتباط با هزینه ( مصرف ) اینست که هزینه ( مصرف ) های هر دوره باید از درآمدهای همان دوره کسر گردد و این در واقع براساس یکی از مهمترین اصول حسابداری ( اصل وضع هزینه های یک دوره از درآمد همان دوره ) می باشد و مفهوم آن اینست که به عنوان مثال اگر هزینه ( مصرف ) اجاره ساختمان در پایان دوره مالی پرداخت نگردید ، نباید به عنوان هزینه ( مصرف ) در دوره آتی به حساب گرفته شود ، بلکه باید از درآمد همین دوره مالی کسر گردد .
چند تا لطیفه از غضنفر