با نگاه گاه و بیگاهم به گوشی دارم بهش التماس می کنم تا صداش در بیاد .یجوری نگاش می کنم تا بقیه اشیا متوجه مقصودم نشن.می دونم محاله میدونم غیر طبیعی تو این وقت شب یاد من باشی اما این حس دردیه که بدجوری به جونم افتاده.گاهی فکر می کنم اگر تو سکوت ایو وبلاگ فریاد بکشم چهار دیواریش انعکاس صدام رو بهم بر می گردونه دلم می خواد یه کسی بود یه گوشی تا می شنید تا درک می کرد تتا من رو از این تنهایی مفرط خارج می کرد دلم می خواست مثل همه ی اون موقع هاییکه میگی عجب شانسی خدا داد یکی از اون شانساشم اصراف من میکرد و یه همزبون خوب رو برام می فرستاد یکی که مثل خودم باشه درک کرده باشه و چشمه ی اشکش از خشکی هرباره شروع به باریدن کنه .انتظار زیادیه؟الان راس ساعت دلتنگیه و پرسه زدنای من و بیخواب شدنای من شروع شده .....حالا باید تا صبح قدم بزنم تو وبلاگ....
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
.::گروه اینترنتی اثیر::. بزرگترین گروه وبلاگی ایران با بیش از 5 سال تجربه درخشان و دارا بودن وبلاگ در بیش از50 سرویس وبلاگ دهی ایرانی و خارجی و تجربه ی افزایش بازدید در بیش 100 وبسایت که تا کنون اکثر انها در رتبه های زیر 50 در ایران قرار دارند وابسته به کانون فناوری تبلیغاتی راه هشتم بزرگترین مرکز لیزر و ساخت تندیس در ایران اس ام اس های سکسی خفن توپ حشری
اطلاعات کاربری
چند تا لطیفه از غضنفرنویسندگان
لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت