به نام خدا
سلام
خوشحالم از اين كه به وبلاگ من سر مي زنيد. اميدوارم بانقطه نظرات خود مرا راهنمايي بفرماييد
روي نام سوره اي كه مي خواهيد تفسير آن را مطالعه بفرماييد كليك كنيد
سوره ي حمد (فاتحةالكتاب) سوره ي تين
تکنکات قرانی
تک نکات قرانی، تامل ایننگارنده در خصوص بعضی از آیات قرآن کریم است که آنهارا یادداشت مینمایم ، اما حیفم می آید که آن هارادر لابلای یادداشت های خودم نگهدارم ، فلذا بهتر آن دیدم که آنها را نیز در وبلاگ خود بگذارم تااگر احیانا کم و کاستی در آن هاوجود داشت مورد تذکر قرار گیرد والا دوستان دیگر هم از آن استفاده نمایند
تک نکته ی اول
«آیات سوم تاپنجم سوره ی علق»
اعوذبالله منالشیطان الرجیم
اقرأ و ربکالاکرم، الذی علم بالقلم، علم الانسان مالم یعلم
بخوان کهپروردگارت از هر کریمی کریم تر است- آن کسی است که بهوسیله ی قلم تعلیم داد- آری به انسانچیزهایی تعلیم داد که نمی دانست
با توجه به آیات فوق به نظر میرسد انسان به طور کلی از دو طریق تعلیم می گیرد ۱- از طریق قلم و کتابت وگفتار۲- از طریق دل و شهود که بهقلم و کتابت و گفتار نیایدوالا آیه اخیر یعنی«علمالانسان مالم یعلم» ضرورتی برای بیان ندارد ، چون اولا :تعلیم یعنی آموختنچیزی که انسان نمی داند و برای تکرار آن ضرورتی به نظر نمی رسد وثانیا : همه ی تعلیم با قلم و بیان نیست که اگر اشارتی به آن نشوداحساس نقص می شود که این در ساحت قرآن کریم قابل تصور نیست و امکان نداردپس، شاید آیات فوق در معنا بهاین باشد: الذی علم بالقلم، علم الانسان مالم یعلم (بالقلم) که بالقلم اخیر به دلیل تقارن با بالقلم اول و حلاوت ادبی حذف شده است.
به تمثیل ذیل دقت بفرمایید:
فرض کنیم همه ی انسان ها کورمادر زاد باشند؛ به عبارت دیگر حسی به نام حس بینایی نداشتهباشند اما چهار حواس دیگر را داشته باشند . البته در بیناین انسان ها مراوده و گفتگو و تعلیم و تعلم برقرار خواهد بود ؛ اماهیچ یک از این انسان ها علم و مفهومی به نام مفهوم «رنگ» رادر ذهنشان نخواهند داشت و آموزش اینمفهوم به هیچ وجه به وسیله یقلم و گفتار مقدور نخواهد بود . تنها راه تعلیم این مفهوم به انسانیاین خواهد بود که در او حسی به نام حس بینایی ایجاد نمود که بهوسیله ی آن حس، به مفهوم رنگ دسترسی داشته باشد . این نوعتعلیم همان علم الانسان مالم یعلم خواهد بود.حال از این تمثیل خارج شده وبه مساله به شکل دیگری نگاه کنیم . انسان ها مشترکا احساس ها ودریافت هایی از جهان پیرامون خود دارند و به مرور به حواس ودریافت های مشترک خود نام هایی گذاشته و به وسیله ی آن اسامیو افعال منظور خود را به همدیگر بیان می نمایند و به همدیگرتعلیم می دهند و از همدیگر تعلیم می گیرند .اما این قاعده ی خلقت ذهنانسانی است که در تنهایی خود به احساس هایی دست یابد که دیگرانفاقد آن باشند و به وسیله ی آن احساس ها به مفاهیمی دست یابندکه دیگران فاقد آن مفاهیم باشند که این ها شهودهای شخصی هستند.طبیعتا آن انسانی که در عالمتنهایی خود به احساسی خاص رسید، به دلیل عدم اشتراک این احساسخود با دیگران نمی تواند مفاهیم درونی خود در این خصوص را بهدیگران بیان نماید . یعنی نمی شود این مفاهیم را با قلم و بیانبه دیگران منتقل کرد همان گونه که در تمثیل فوق نمی شد مفهوم رنگ رابا بیان و قلم به انسان های کور مادر زاد تعلیم داد . پس دراین جا تنها راه تعلیم آن مفاهیم اختصاصی به دیگران این خواهد بود کهتلاش بکنیم آن حسی را که به آن دست یافته ایم در انسان دیگر ایجادنماییم و وقتی توفیق ایجاد این حس در او را پیدا کنیم لاجرم او همبه آن مفهومی که ما به آن رسیده ایم خواهد رسید . این نیز یک نوع روش تعلیم است که از دست قلم و بیان نمی آید و صد البته این نوع تعلیم بسیار عمیق تر و ماندگارتر و حقیقی تر است. این روش تعلیمرا قران کریم با بیان مالم یعلم بیان نموده است . پس آموزش از دیدگاه قران کریمبا عمل توام می باشد و برای رسیدن به علم حقیقی می بایست علم و عمل صالح را باهم توام کرده تمرینو ممارست نمود و به احساس های تازه ای دست یافت و علم خود را ارتقا داد و البتهاین عمل بایستی با تجویز قرآن کریم و هدایت حضرات معصومین علیهم السلام باشد.پس : «الذی علم بالقلم» ، اشارهبه تعلیم و تعلم با بیان و قلم دارد و «علم الانسان ما لم یعلم»اشاره به ایجاد حس و شهود شخصی دارد
والله اعلم
چند تا لطیفه از غضنفر