***
داوری‌ها در بازی‌های نوزدهمين دوره جام‌جهانی هم تعريفی ندارد. تا اينجای كار در برخی از مسابقات عملكرد داور و كمک‌هايش حرف نداشته، اما در برخی ديگر بحث‌برانگيز بوده است. نقطه اوج اشتباهات داوری تا اين مرحله، جمعه گذشته در بازي ميان آلمان و صربستان و همين‌طور ديدار آمريكا و اسلوونی بوده است. هم داور اسپانيايی آلمان- صربستان و هم داور ماليايی آمريكا- اسلوونی با اشتباهات خود سهم بسزايی در تغيير سرنوشت بازی داشتند. داور بازیي آلمان به گواه اكثر كارشناسان با 9 كارت زرد زيادی اخطار داد، اما بی‌موردترين آن بي‌ترديد دومين كارت زرد به ميروسلاو كلوزه مهاجم تيم ملی آلمان در دقيقه 37 و اخراج او از زمين بود. اين داور سختگير در آخرين لحظه بازی نيز، زمانی كه دژان استانكوويچ كاپيتان صربستان به جای توپ پای ماريو گومز را در محوطه جريمه تيم‌شان شوتيد، به جای اينكه به عقیده كارشناسان پنالتی بگيرد خطای مهاجم آلماني را گرفت! تصميمی كه مثل اخراج كلوزه می‌تواند در گروه D براي ژرمن‌ها بسيار گران تمام شود.
خلاصه آنكه در اين دو بازی حقی از آلمان و آمريكا ضايع شد كه سزاوارش نبودند. حالا پس از اين داوری‌ها بار ديگر بحث ضرورت استفاده از فناوری برای به حداقل رساندن اشتباهات داوری و برقراری بيشتر عدالت، مطرح شده و انتقادها از فدراسيون بين‌المللی فوتبال به‌خاطر مقاومت در برابر اين رفرم دوباره زنده شده است. در سال‌های گذشته به سفارش خود فيفا چندين مدل از فناوریي‌های مختلف برای استفاده در داوری بازی مورد آزمايش قرار گرفته كه در آن ميان معروف‌ترين آنها سه تكنولوژی استفاده از تراشه در داخل توپ، استفاده از دوربين‌هاي اضافه در دروازه‌ها و سيستم «چشم شاهين» بود كه فيلم گرفته‌شده توسط چند دوربين را با نرم‌افزاری مخصوص براي قضاوت دقيق‌تر به يک انيميشن سه‌بعدی تبديل می‌كند. هر سه اين فناوری‌ها در حال حاضر در بسياری از رشته‌های ورزشی مانند راگبی و تنيس مورد استفاده قرار می‌گيرند و از نظر همه عوامل رضايت‌بخش بوده و به طرز قابل ملاحظه‌ای باعث اتخاذ تصميمات درست‌تر، كاهش تضييع حقوق تيم‌ها و بازيكنان شده است.
همه اين فناوری‌ها در فوتبال نيز پس از اصلاحات فراوان به درخواست فيفا در اجراهای آزمايشی جواب داده‌اند. اما سال گذشته فيفا آب پاكی را روی دست طراحان و مبتكران اين فناوری‌ها ريخت و گفت تا اطلاع ثانوی استفاده از هرگونه فناوری برای قضاوت در ميدان فوتبال ملغی است. اعتراض شركت‌های طراح هم كه سرمايه‌گذاری‌های هنگفتی انجام داده بودند تا خواسته‌های فيفا را برآورده كنند بی‌فايده بود و سپ‌پلاتر رییس اقتدارطلب فيفا آخر سر درآمد كه بله، اشتباهات داوری اصلاً «بعد انسانی» فوتبال است و بدون آن فوتبال با تراشه و كامپيوتر لابد زيبايی و اصالت‌اش را از دست می‌دهد. اين در حالیست كه برای رعايت عدالت، الزاماً نيازی به سيستم‌های تكنولوژيک پيچيده‌ای هم نيست. مثلا تصورش را بكنيد اگر مانند راگبی، مربی هر تيم در هر بازی دوبار فرصت داشت تا درخواست بازبيني فيلم يک صحنه را كه به‌زعم آنها داور اشتباه تصميم گرفته، توسط سرداور يا همان داور چهارم بدهد، آن وقت شايد حالا آمريكا در صدر گروه C می‌نشست و تيم يواخيم لوو همچنان بدون شكست بود و صرب‌ها از دو بازي تنها يک امتياز اندوخته بودند.
طراحی و پياده‌سازی چنين سيستم‌هايی پس از گرفتن نظرات كارشناسان و متخصصان و بازيكنان و مربيان و مديران، براي فيفا كار دشواری نیست. اما اين ارگان جهانی غول‌آسای كنترل‌كننده فوتبال كه سال گذشته دارايی خالص‌اش برای نخستين بار از مرز يک ميليارد دلار گذشت، اصلی‌ترين مانع در برابر انجام اين اصلاحات اجتناب‌ناپذير است. فوتبال جزو معدود رشته‌هاي ورزشي باقيمانده است كه در آن داور همچنان قدرت زيادی دارد. در ظاهر به خاطر حفظ «زيبايی» و «بعد انسانی» فوتبال، اما در اصل اين اقتدارطلبی مانع رعايت عدالت در فوتبال می‌شود. و چه ارزش انسانی‌ای بالاتر از عدالت؟
چند تا لطیفه از غضنفر