مشکل دیگر آفریقای جنوبی نرخ بالای بیکاری (۲۵٪) و اختلاف فاحش طبقاتی‌ست که بعید است جام جهانی تاثیر مثبتِ پایداری روی آنها بگذارد. چون بیشترین سود را از برگزاری جام جهانی نه مردم و فقیران، بلکه اول از همه خود فیفا و بعد از آن شرکت‌های بزرگ حامی فیفا می‌برند. مردم آفریقای جنوبی هم به این موضوع پی برده‌اند و سپ بلاتر رییس فیفا که با به ارمغان آوردن میزبانی برای آفریقای جنوبی در این کشور از محبوبیت زیادی برخوردار بود، حالا به یکی از منفورترین چهره‌ها در میان مردم این کشور تبدیل شده است. چون فقرای این کشور احساس می‌کنند که فیفا سرشان کلاه گذاشته. آنها می‌گویند فیفا جام جهانی در آفریقا را می‌خواهد، اما بدون فقرای آفریقایی.
در هر حال مهم‌ترین فایده‌ای که برگزاری جام جهانی می‌تواند برای "سرزمین رنگین‌کمان" با دموکراسی ۱۶ ساله‌اش پس از پایان دوران آپارتاید بگذارد، متحد کردن نژادهای مختلف‌اش است که از اختلاف میان آنها هنوز رنج می‌برد. یک موفقیت تیم ملی آفریقای جنوبی می‌تواند مانند قهرمانی شگفت‌انگیز تیم ملی راگبی این کشور در جام جهانی ۱۹۹۵، نیروی خارق‌العاده‌ای برای متحد کردن سیاهان و سفیدان ایجاد کند. اما کار تیم ملی فوتبال این کشور آسان نیست. آفریقای جنوبی شاید ضعیف‌ترین میزبان تاریخ جام جهانی باشد و تحت این فشار قرار دارد که اولین میزبانی نباشد که از گروه‌اش بالا نمی‌رود. ۱۲ بازی تدارکاتی پیاپی بدون شکستِ شاگردان کارلوس آلبرتو پریرا، سرمربی برزیلی کارکشته‌ی این تیم، هواداران آفریقای جنوبی را امیدوار کرده، اما موفق شدن در رقابت با تیم‌های فرانسه و اروگوئه و مکزیک برای "بافانا بافانا" (لقب تیم ملی فوتبال آفریقای جنوبی به معنای "آن پسران") واقعاً کار دشواری است.
مدعیان
در مورد مدعیان این جام جهانی هم من با خیلی از کارشناسان هم‌عقیده هستم و برزیل و اسپانیا را شانس‌های اول قهرمانی می‌دانم. هر دو تیم‌های بسیار قدرتمندی هستند و مدرن‌ترین فوتبال را ارائه می‌دهند. ضمن آنکه برخلاف آنچه خیلی‌ها می‌گویند، انگلیس حتی با کاپلو هم نمی‌تواند به انتظار ۴۴ ساله‌اش برای بردن جام جهانی پایان دهد. فشار زیاد روی تیم از سوی رسانه‌های عامه‌پسندِ پرتوقع این کشور، سن بالای بازیکنان و ضعف فاحش درون دروازه مانع قهرمانی این تیم می‌شوند. در تیم هلند هم به نظر من برت فان ماروایک، سرمربی این تیم بهتر از اسلاف خود توانسته یک تیم از میان ستاره‌های فردگرا و بعضاً خودخواه و مغرور هلندی بسازد. هر چند هلند در خط دفاع ضعف دارد، اما اگر توانسته باشد مشکلات همیشگی و سنتی‌اش را برطرف کند، شاید برای اولین بار سرانجام جام جهانی را ببرد. آرژانتین هم بزرگترین مشکل‌اش روی نیمکت نشسته است.
و اما آلمان با میانگین سنی زیر ۲۵ سال جوان‌ترین تیم ملی‌اش از سال ۱۹۳۴ تا به حال را دارد. در تیم یواخیم لوو بدون میشائل بالاک، نسل جدیدی رو آمده که تکنیکی است و فوتبال سریع و جذاب و باطرواتی را بازی می‌کند. خود لوو آینده را متعلق به آنها می‌داند، اما هر چقدر این تیم جوان در طول جام بالاتر بیاید، همه چیز ممکن خواهد بود.
چند تا لطیفه از غضنفر