تو با یک جرعه از دریای یادت / میان باغ قلبم جا گرفتی
تو با یک انعکاس نقره ای رنگ/ مجال ناز از رعنا گرفتی
تو چون یک هدیه ی فیروزه ای رنگ/ مرا بر قایق رویا نشاندی
و با یک لطف یک لبخند ساده / مرا به سرزمین عشق خوانی
تو دیوار میان قلب ها را / به رسم اسمانی ها شکستی
و چون حسی غریب و واژه ای سرخ / میان دفتر روحم نشستی
تو دریایی ترین ترسیم یک موج / تو تنها جاده ی دل تا خدایی
تو مثل شوق یک کودک لطیفی / تو مثل عطر یک گلدان رهایی
تو مثل نغمه ی موزون باران / به روی اطلسی ها نازنینی
و تا وقتی که روحم مال اینجاست/ به روی صفحه دل می نشینی
مریم حیدر زاده