اين کلام حرف آخر من است : بدون تو هرگز!
اين عشق تو سرپناه آخر من است و اين دوست داشتنت ، تنها اميد بودن من است...
بدون تو حرفي براي گفتن نيست ، به جز يک کلام : آن هم کلام آخر : خدانگهدار زندگي!
بدون تو جايي براي ماندن نيست و هيچ راهي براي زنده بودن نيست...
چشم به راه تو ميباشم در اين جاده زندگي ، با پاهاي خسته و دلي پر از اميد!
وقتي غروب مي شود و تو نمي آيي دلم پر از خون مي شود و چشمهايم پر از اشک...
باز به انتظار طلوع و آمدنت مينشينم ،دلم ميخواهد آن لحظه همچو خورشيد در آسمان قلبم طلوع کني.
اي واي از فردا... از آن روزي که آسمان ابري و دلگرفته باشد آن زمان خورشيدي در آسمان نيست،
و باز بايد به انتظارت نشست و گريست با همان دل پر خون ، با آن پاهاي خسته و قلبي شکسته...
اين کلام حرف آخر من است : بدون تو هرگز!
اين عشق تو سر پناه آخر من است و اين غروب آغاز دلتنگي هاي من است...
بدون تو جايي نيست براي ماندن ، بدون تو بايد سفر به آن سوي دنيا کرد....
آري اين کلام حرف آخر من است : بدون تو هرگز!