به نام خداوند مهربونم.
کوچیک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم حالا که بزرگیم چه دلتنگیم.
کاش همون کودکی بودیم که حرفهاش رو از نگاهش می شد خوند.
کاش برای گفتن چیزی نیازی به صحبت کردن نداشتیم و فقط نگاه کافی بود.
کاش قلب ها در چهره بود.
سکوتی که یک نفر بفهمه بهتر از فریادی است که هیچ کس نمی فهمه .
بچه که بودیم همش ادای بزرگارو در می آوردیم بزرگ که شدیم
همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی.
بچه که بودیم درد دلها رو به ناله ای میگفتیم همه میفهمیدند
بزرگ که شدیم درد دل رو به صد زبون می گیم هیچکی نمی فهمه .
بچه که بودیم بچه بودیم .
بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ همون بچه هم نیستیم.
چند تا لطیفه از غضنفر