در شهر نامه های تاریخی، بانگ های صورتی رنگ را به صورت کتاب درآورده بودند.
ونشانی ها از افق پاییز، بی انتظار مهتاب، نرم و راحت در کنار موسم بهاری به هیجان درآمد.
تاباز شکوفه ها رنگ روشن زمستان را با لبخندی متین تأویل کنند.
این داستان جامه ی مکرر تاریخ است، که در بی زمانی اعصار سرانجام مشترکی برای همکیشانمان اقامه می کند،
چقدر ستاره ها در شبستان صورت ناتمام التماس می کنند،
حتی التماس مرا......م/گلشن
چند تا لطیفه از غضنفر