دکتر صادق زیبا کلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران که ید طولایی در زدن حرف های عجیب و غریب و تحلیل های آنچنانی دارد، در تازه ترین نوشته خود در روزنامه اعتماد ملی، مورخ 8 خرداد 87، به نظریه ای جدید در باب فهم فضای سیاسی ایران دست یافته اند که در این مجال به آن پرداخته خواهد شد.
مدعای ایشان در این یادداشت با عنوان "50 رای دکتر حداد عادل" این است که رأی پایین به حداد توسط منتخبان ملت، برای کرسی ریاست مجلس، در حقیقت گفتن "نه بزرگ" به دکتر احمدی نژاد و دولت وی بوده است.
بد نیست ایشان مقداری مؤلفه واقع بینی را که نقطه کلیدی پارادایم رئالیستی در علم سیاست است، در مشاهدات و تحلیل های خود بگنجاند تا این نظرات مقداری از حالت تخیلی خارج شده و قابلیت فهم بیشتری پیدا نمایند. هر چند در بنیادهای تحلیل اجتماعی و سیاسی از "تخیل جامعه شناسانه" نام برده می شود اما نگاه به واقعیت، نقطه حرکت تحلیل سیاسی و اجتماعی است.
جناب دکتر زیبا کلام؛ در اینکه دکتر حداد عادل شخصیتی به تعبیر شما فرهیخته، متین، فرهنگی، مؤدب و معتدل است، جای هیچ شکی نیست؛ اما هیچ کدام از خصوصیات موصوف که جنابعالی با ساختن یک دایکوتومی و متقابل قرار دادن این مشخصات با صفاتی چون سخنرانی در نقد دگراندیشان و داشتن زبان تند در نقد غیر خودی ها و ملی مذهبی ها (که نظر حضرت روح الله در قبال آنان فصل الختام تاریخی است) و مفسدان اقتصادی و سودجویان و ستون پنجم دشمن و مافیای اقتصادی و...، قصد مغالطه ای پنهان و البته معنایی را در آن دارید، نه تنها هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند، بلکه همگی در گفتمان اصولگرایی ولایت محور معنا می یابند.
در واقع گفتمان اصولگرایی متشکل از نقاط و مفاصلی است که اجزای آن را همین مؤلفه های (به زعم شما) متضاد که جنابعالی آنها را بدین صورت جلوه داده اید، تشکیل داده و بصورت یک کل منسجم در عرصه سیاسی و اجتماعی، داخلی و خارجی تبلور می یابد و ظهور عینی پیدا می کند.
به گمان شما و همفکرانتان در جناح دوم خرداد، دفاع از ارزش های نظام و پارادایم مهدویت و بشارت به سقوط تمدن غرب و سایر صفاتی که حداد عادل را از آنها بری دانسته و به دکتر احمدی نژاد نسبت می دهید، جرمی نابخشودنی است که البته بایستی احمدی نژاد را بخاطر آن مجازات کرد.
اگر چه رأی منفی به حدادعادل و عدم ریاست ایشان در مجلس هشتم، چیزی از ارزش های وي نمی کاهد اما آنچنان نیز که جنابعالی سعی نموده اید ایشان را به تمام عیار از دولت نهم متهم نموده و رأی منفی را نیز ثمره همین امر (مذموم) شمرده اید، نیست.
بیلان کاری دکتر حداد و مواضع ایشان در قبال مسائل مختلف در مجلس هفتم موجود و مشهود است و گویا شما که احمدی نژاد را متهم به نامه پراکنی علیه وی کرده اید، فراموش نموده اید که اصل قضیه چه بود و نامه نگاری ها و اختلافات دکتر حداد و دولت از کجا شروع شد و توسط چه کسانی هدایت شد؟ (هر چند اختلاف نظر و سلیقه در خانواده اصولگرایان امری کاملا طبیعی است).
بد نیست کمی روزنامه بخوانيد و اندکی به سایت ها سر بزنید و در اخبار قدری تفحص نمایید تا در تحلیل هایتان اینگونه دچار اشتباه نشوید.
اگر نیم نگاهی به روزنامه های هفته اخیر بیاندازید، به سادگی در می یابید که رأی بالای دکتر لاریجانی نتیجه ائتلاف دو ضلع مؤثر و سنگین وزن "رایحه خوش خدمت" و "پیروان امام و رهبری " در خانواده اصولگرایان مجلس است که البته سهم عمده در این میان متعلق به هواداران دولت اسلامی در مجلس اصولگراست و این تغییر را در راستای "نو آوری" تعبیر می کنند، نه چیز دیگر.
هر چند مجلس هشتم در ابتدای کار است و راه دراز و مقصد کمی دور، اما پیشگویی های شما نیز غیر واقع بینانه است و دست شما مدتهاست که رو شده است و این شیوه تحلیل، جایگاهی در میان اصحاب فهم ندارد.
تعبیر "ماه عسل" شما در مورد روابط مجلس هفتم و دولت نهم چندان عمیق و برخاسته از یک بی طرفی علمی (که لازمه تحلیل سیاسی است) نیست و شاید کمی زود باشد که بگوییم این شیرینی به کام دولت زهر خواهد شد.
شایسته است بجای سعی در افکندن اختلاف در اصولگرایان، به فکر تحلیل ریشه های رویگردانی مردم از یاران و همفکران خود باشید تا شاید در آینده شاهد اینگونه شکست مفتضحانه آنها نباشید.
الف - نادری
چند تا لطیفه از غضنفر