وقتی چیزی رو از خدا میخواهید بهتون نمیده چون شما اصرار به داشتنش داشتید! ولی وقتی چیزی براتون مهم نیست خدا بی درنگ اون رو بهتون میده!
جالبتر اینه که ما خودمون رو با صلاح و مصلحت خدا و حکمتش آروم میکنیم! چه بنده های خوبی هستیم ما. خوش بحال خدا.
یه وقتایی قسمت مهمی از زندگی و عمرمون رو برای چیزی یا کسی صرف میکنیم و از خدا میخواهیم کمکمون کنه.بازم این اتفاق نمی افته و بازم ما خودمون رو قانع می کنیم و اونقدر خوب هستیم که هنوز بندگی می کنیم. دوباره بازم برای هر چی طلب میکنیم سراغ خدا میریم! و این سلسله اونقدر تکرار میشه که بالاخره یه روز متوجه میشیم مشکل کار از کجا بود؟؟
و اگه خیلی عاقل باشیم یک به یک اشتباهتمون یادمون میاد و میفهمیم که مقصر خودمون بودیم نه تقدیر و حکمت خدا. در اصل ما با اعتقاد به حکمت خدا به این شکل داریم تقصیر شکست هامون رو گردن خدا میندازیم!
پس هیچوقت گناه خودمونو گردن خدای ساکت و صبور نندازیم و فکر کنیم چه آدمای خوبی هستیم.