یه زخم کهنه روی بالم
یه آسمون که چشم برام نیست
به غیر واژه ی غریبی
چیزی توی ترانه هام نیست
حتی یه آیینه پیش روم نیست
که اسمم و یادم بیاره
تنها ترین مسافر شب
تو خلوتم پا نمی ذاره
ازم نخواه با تو بمونم
تو هیچی از من نمی دونی
اگه بگم راز دلم رو
تو هم کنارم نمی مونی
دل من از نژاد عشقه
از تو و از ترانه لبریز
یه دنیا غم توی صدامه
مثل سکوت تلخ پاییز
من یه پرنده ی غریبم
من از نژاد آسمونم
میون این همه ستاره
من یه شهاب بی نشونم
ازم نخواه با تو بمونم
تو هیچی از من نمی دونی
اگه بگم راز دلمو رو
تو هم کنارم نمی مونی
چند تا لطیفه از غضنفر