چَترمان را می گشاییم..
گاه از هِل هِله ی ابرها..
و
گاه از غرش رعد...
چَترمان را می گشاییم..
در اظطرار باران!
و
نمی بارد!!
سَر خورده و مغموم ..
بی حوصله و ..ملول..
چتر را می بندیم!!
و
ساعتی بعد
باران بی مهابا و تند می بارد!
مبهوتِِ این " ناگهان" می شویم..
و انگار دیگر
ذوقی نداریم برای گشودن چَترمان!!
خیس از شُر شُرِِ باران
احساسمان شسته می شود!
چترت را گشوده نگه دار ای " تو"..!!
هوای احساس به ثانیه ای ابری می شود!
باران همیشه در راه است!!!
نگار
دل.ن:
"دوست"
واژه ای با هزار منزلت!
با هزار حرف نگفته!
بهانه ای برای
"دل " درد این روزهای من!
نگار
پ.ن:
پست قبل به علت بی جنبگی بعضی از خوانندگان
تا اطلاع ثانوی محذوف می باشد!
چند تا لطیفه از غضنفر