نام این سازند از شهر تاریخی سلطانیه واقع در جنوب خاوری زنجان اقتباس شده است. ولی برش الگوی
این سازند دورتر از شهر سلطانیه و نزدیک آبادی چپقلو واقع در جنوب کوههای قره داغ اندازه گیری شده
است. بخشهای پایینی برش الگو در بلند ترین ارتفاعات در شرق دهکده چپقلو و بخشهای بالایی آن
کمی در باختر نقطه قبلی ودر دره چپقلو مورد مطالعه قرار گرفته است.
این سازند عمدتا از دولومیت های متراکم و چهره ساز به رنگ روشن و با ضخامت بیش از هزار متر در
بسیاری از نقاط شمال ایران گسترش دارد. این دولومیت به شدت دوباره بلورین شده و بیشتر دارای
نوارها وندول های چرتی است.
اغلب چند افق شیل رسی میکادار سبز رنگ ،آهکهای سبز رنگ نازک لایه تیره تا شیل های آهکی،
میان لایه های سازند سلطانیه را تشکیل می دهند . بر خلاف سازندهای بایندور و باروت که در بخش
زیرین و بالایی آن قرار دارند و حاوی شیل های قرمز هستند،این سازند فاقد شیل های قرمز است.
ردیفی از شیل ضخیم لایه به رنگ سبز تیره به نام عضو چپقلو در بخشهای زیرین دولومیت سلطانیه
جای دارد. ضخامت این سازند ۱۱۶۰ متر می باشد و شامل ۷۹۰ متر عضو دولومیتی بالایی ،۲۷۴ متر عضو
شیل چپقلو و ۱۲۳ متر عضو دولومیتی زیرین است.
برگرفته از کتاب زمین شناسی ایران (چینه شناسی پالیو زوییک ایران) تالیف : منصور علوی نایینی
گردآورنده:کارگری
چند تا لطیفه از غضنفر