در سال 1979 مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب نامه ای را گذراند که بر این موضوع تاکید داشت که فقر و انحطاط زیست محیطی در کشور های در حال توسعه ی جهان به شکلی تنگاتنگ با هم دیگر مرتبطند و بایست به همین صورت یعنی مرتبط با هم حل و فصل شوند . شگفت آور نیست که گفته شود که کشور های پیشرفته میتوانند نقش مهمی در حل این مسائل بازی کنند.
در سال 1984 دکتر توماس ای.لوجوی که بعدا با فدراسیون جهانی حیات وحش همکاری کرد فکری نو و ریشه ای با نام معاوضه ی بدهی دربرابر حفظ طبیعت به میان آورد این پیشنها د بین حفظ محیط زیست و کاهش بدهی های هولناک کشورهای در حال توسعه به کشور های صنعتی رابطه برقرار میکند .لوجوی استدلال کردکه با کاستن از بدهی ها کشور های بدهکار میتوانند پول هایشان را آزادکنند و در راههایی که سخت بدانها نیازمندند مانند از بین بردن بی سوادی تعمیم بهداشت و توسعه پایدار هزنیه کنند.پول با بازپرداخت بدهی های بسیار زیاد در حال توسعه اکنون غالبا از صادرات منابع طبیعی این کشورها –از قبیل محصولات نقدی .الوار مواد معدنی و نفت به دست می آید.اغلب کشور های در حال توسعه که در چرخه های خطرناک گرفتار آمده اند منابع طبیعی خود را طوری میسازند تا لااقل بتوانند بهره ی بدهی هایشان را تامین بکنند در برنامه ی معاوضه ی بدهی در برابر حفظ طبیعت .....