از اول نام نوشته متن نژادی و ملی این نوشته آشکار شده است . گفتم با تاریخ شروع کنم و به ضرورت عبرت کردن بپردازم یا از هم اکنون و اوضاع حال مان بنویسم و از آن ممری برای رسیدن به آینده ایی پرشکوه باز نمایم یا از آینده بگویم و داستانهای از واقعیاتی بگویم که بلند پروازی به نظر می رسند اما حتما حق ماست که به آنها دست یابیم .
از شکستن بودای بامیان و ریزش تمدنی مان و غفلتی که ما قوم هزاره در رخوت و سکون و ناجنگجویی برای دفاع از مهمترین شاخصه تمدنی مان داشتیم
از داغهایی که رفته و می رود از کوه از غم از حکایت ذوب آهن در دل از اینکه ما در کجایی جهانیم از جهان چه می خواهیم و چرا پراکنده چون بنی اسرائیل
یاد بابه و به یغما رفتن همه هستی مان همه هستی مان
اما از اینها شروع نمی کنم که همه به خوبی با قلبمان درکشان کردیم از اینجا شروع می کنم
متنی که مینویسم بایستی محکم باشد وهمه جهات منطقی احساسی و راستی را در خود داشته باشد آنگونه باشد که ماه در گمراهی شب راه می نماید و ماه ماه شب چهارده ام
ما وارثان آرزو و حسرت ایم و آرزو را برسطح وسیعی ازمشکلات می نویسم . واقعیاتیکه در آرزو شکل گرفته اند و دور از دسترس ما هستند در حالی که توهم و تخدیر این دسترس را دوردست کرده است
روش اشتباهی که در پیش گرفته اییم و ناچاری که به خود تحمیل می کنیم آرمانهایی که تبدیل به حسرت ذاتی مان شده است و شاید در بدترین موقعیت و بهترین تلاشمان حتی نیم قرن هم برای یافتن شان زیاد باشد. در این نوشته یک انسان واحد نیستم بل ملتی هستیم باتاریخی که تبدیل شده است به ترس و وهم و تنی دارم که از اینمهمه هجمه سخت یارای مقاومت و دیگر زنده شدن ندارد. اما چنین نیست برادران و خواهرانم حالا نگاهم و افق امید فرزندان رشیدم می توانند خانه خویش را از خویشم کنند. امروز بهترین زمان است برای پایان دادن به اشغالی که در باورم ریشه مسموم دوانیده است. من خسته از مظلوم بودن و ظالم خطاب شدن . سرکوب شدن و تمجید محقر شدن . و سوئ استفاده از سادگی و راستی اجدادی ام به پا می خیزیم حرفهای ممنوع میزنیم و عمل خواهم کرد. این جنگ باید آشکار شود واین حق باید ستانده شود .من آنچه از درستی ملتم است را به بی همه چیزی رقیبانم نمیدهم .
من شرح واقعی رنجها و خونها وتلاشها ودست آورده های قومم را می اندیشم بی هراس مرگ در مقابله با ذلت و خواری و فریبی که در پی ما تزریق می کردند. من امروز تاریخی ترین عقده ام رافریاد خواهم زد
آنچه به اصطلاح این کشور به من داده است چیست ؟
و آنچه ازمن گرفته چیست ؟
تنها اندکی تعمق برای پاسخ به این سوال همه مشکلات را روشن میکند همه مشکلات.
من چقدر عمر میکنم که آرمانهایم را به فراموشی بسپارم و در زندگی بی معنا و خفیف غرق شوم من ایمان دارم به وظیفه ای که اجرا میکنم و میدانم که اندیشه ام امروز تنها سلاح من است و بالاترین تکنولوژی باید در آن به کار رود که همانا آزادی است پس من آزاد می اندیشم
من به سرزمینی می اندیشم که از آن من است و عشق من است و آینده و حال و گذشته اش برایم برای زندگی ام برای معنا دادن به هستی ام مهمترین اصل است مملکتی که رنجهایش غمم و شادیهایش امیدم را زنده کند واقعی کند وکودکانم تلخی ناخوانده بودن را در خونشان و چهره شان حس نکنند و ....
می خواهم خانواده ام از آن خودم باشد می خواهم در کشوری زندگی کنم که هم نژادانم باشند قومم باشند وتلاشهایمان بی هوده برای دیگران نباشد و سرکوب و سر کوفت بیگانه گان در کم و زیاد خوردن مان نباشد ما باقیمانده اجدادی هستیم که عظمتشان ما را تا کنون در این نسل کشی وحشتناک و سیستماتیک پا برجا نگهداشته است و اگر تلاش آنان نبود امروز یک زخم خورده نبودیم یک مرده بودیم و ما مسئولیت داریم نه فقط در برابر گذشتگان و آیندگان که در برابر خویش مابدون ملتمان هیچ نیستیم هیچ و هویتی نخواهیم داشت و مرگ خواهیم فرستاد به خود که دربرابر کشیده شدن ریشه هایمان کاری نکردیم . گریختن و دست انداختن و چشم داشتن به کسان و سرزمینها و فرهنگهای دیگران لذت ملت بودن و خانواده داشتن را و حرمت و اقتدار داشتن را در رابطه بادیگران ازما خواهد گرفت و این اضمحلال با حیات مرگ آلود تفاوتی نخواهد داشت
من به سوی کشوری می روم که ناخالصی ها از آن زدوده شده و یک ملت همگون برای سعادتی که لیاقت و شایستگی آن را دارد تلاش می کند من این را دور از حقیقت و توانم نمی یابم به سوی کشوری با نام بامیان
کشوری که از آن هزاره هاست هزارستان
۲-آنچه بنا بر این بنیان داریم بایستی بر اساس واقعیات باشد بر اساس توان ملی ما با توجه به طرحها و نقشه های دقت شده باشد. امری که من امروز به عنوان صاحب فردای تصمیم گیری و تاثیرگذاری قومم جرات بیانش را یافته ام فردا سنگری واقعی خواهدشد که تلاش می طلبد و هزینه دارد . و من به عنوان فرزند این ملت و ما به عنوان فرزندان این ملت باید سود و هزینه این سرمایه گذاری را به اندازه ایی که ایمان به سودش بیاوریم بررسی و در اختیار ملت هزاره قراردهیم. باید با استفاده از تفکراتی آزموده و صد فی صد اجرایی قدم در این راه سنگلاخ گذاریم . ما نیاز به یک ایدولوژی داریم و من به اندازه اندیشه خویش صداقت مطلق را هر چند بسیار آرمانگرایانه است پیشنهاد می کنم ما میتوانیم به این اساس کشوری داشته باشیم که در آن برای خود و از خود باشیم . به یاد داشته باشیم و ببینیم که همین اشتراکات اجباری به نام افغانستان که از جنس ما نیستند چگونه باعث از بین رفتن جان و مال و تمدنمان شده است و از همه مهمتر ما را به ملتی خالی از امید و مقلد تبدیل کرده است ومطمئن باشید ما با ایشان روی خوشبختی و پیشرفت را نخواهیم دید کشوری که اگرداشتیم من ایمان دارم که حالا در کنار ملتهای بزرگ جهان جای داشتیم واین از توانایی ما دور نیست ما خود خواسته به خود پشت کرده اییم وریشه هایمان را در اختیار تبرهایی به نام هموطن گذارده اییم .
من هر چه در فواید این اشتراک دقیق می شوم چیزی را در نمی یابم به جز کشتار و ویرانی وتحقیر. شما از این هموطن بودن چیزی اگر دانسته ایید مرا آگاهید؟
بیاییم به دقت در توانمان بنگریم آنچه اکنون هزینه میکنیم اگر در راه استقلالمان می پرداختیم اکنون کشوری داشتیم که در آن حداقل آزادی را داشتیم و این در بدترین شرایط بود ومی دانید هنگامی میتوان به دمکراسی واقعی و آزادی که همه تلاش اندیشه زندگی والاتر بشری بوده است رسید که در جامعه کسی خود را به هیچ لحاظ برتر از دیگری نداند که اگر اینچنین باشد به خودی خود اساس برابری واقعی از بین می رود و در امروز و فردا در افغانستان چنین چیزی قابل دستیابی نیست ما به یک کشور نیاز داریم
بیاییم تلاشمان را آغاز کنیم و این هراس دیوار شده در برابر اندیشه مان را فرو بریزیم که می توان ژاپن دوم بود در منتها الیه غربی آسیا .
تفاوت نژادی ما اصلی ترین دلیل ناوصله بودنمان در کشور افغانستان است ما با استقلال می توانیم شاخه های دوره افتاده مان را باز یابیم بار خون شهدا و خرابی کشورمان را به منزلگه آرامش و آبادانی برسانیم و شاد و راضی زندگی کنیم و زنده بمانیم
زنده باد هزاره و سرزمین مقدسش هزارستان(بامیان)
چند تا لطیفه از غضنفر