جرگه مشورتی صلح امتیاز بیش نیست؟
نویسنده نجیب الله " جویا "
اگاهان و فعالان جامعه مدنی افغانستان با انتقاد از نوعیت و یا طرح برگذاری جرگه صلح تاکید میکند که در حاکمیت کشور هیچ گونه تعهدی نسبت به خواست و اراده ای ملت وجود ندارد و اشتراک مردم درین جرگه به هیچ وجه از مردم افغانستان نمایندگی نخواهند کرد چرا که مردم دعوت خواهد شد از میان و یا بطن مردم نخواهد بود. بلکه در عوض کسانی حضور خواهد یافت که از حامیان قدرتمندان حاکم خواهد بود.
طوریکه شاهد سر و صدای و شعار با لوحه های بسیار زیبا در جاده های شهر به نظر میرسد زیر نام جرگه مشورتی صلح به هدف دست یافتن به صلح دایمی شده نمیتواند و میتوان گفت یا دست یافتن به میکانیزم و یا چارچوب های مذاکره با مخالفان مسلح دولت خوانده میشود قراریکه در مطبوعات و اعلانات به نظر میرسد 12 ثور 1389 در کابل این جرگه برگذار خواهد شد به نظر بنده شاید کسانی درین جرگه راه خواهند یافت که روابط حزبی و یا کارمندان بر حال دولت یا هم حامیان فروخته شده حکومت فعلی افغانستان درین جرگه دعوت میشوند و اینها افراد میباشند که با حکومت دست دارند به باور بنده محور اصلی کاری این جرگه را دریافت میکانیزم و یا چارچوب طوریکه در فوق یاد آور شدیم مذاکره با مخالفان مسلح دولت تشکیل میدهند.
در حقیقت امر بعضی ها میخواهند که اتهامات که در ادرس شان وجود دارد نجات دهد و طوریکه ویداست که این اتهام که رئیس جمهور با مخالفان دولت در پشت دیوار های بسته مذاکره میکرد و مردم و نمایندگان مردم نمیدانستند که چه جریان دارد.طوریکه واضح شد که رئیس جمهور میخواهد به شمول اپوزیسیون که در درون دولت و در بیرون دولت مخالف نظام موجوده هستند. همه را بیاورند و در بیرون دولت مخالف نظام هستند همه راجمع نموده و همان چارچوب تعین شده را توسط کل اعضا تائید و در چتر آن به برنامه های خود مبنی بر مذاکره به مخالفان مسلح از ادرس نماینده انتخابی خویش ادامه دهد.
به نظر بنده این خود یک عنوان جرگه مشورتی صلح عنوانی است که اقای رئیس جهمور برای گردهمایی تازه خویش را در کابل برگزیده است و جایگاه حقوقی تعریف شده را در چنین موارد در هیچ یک از موارد و مصوبه نداریم که احیانآ در چنین جرگه ها و مجامع صورت بگرید. از لحاظ قانونی اجرایی نیست.
طوری مردم به چشم سر میبینند که درین اواخر حکومت افغانستان تلاش های زیادی داشته که با افراد مورد نظر شان چه در خارج و چه در داخل کشور و در تمام ولایات و ولسوالی ها به عنوان های مختلف در مرکز فرا میخواند و برنامه دست داشته خویشرا درین گرد همایی دنبال و تائید میگرد. و من و مردم افغانستان بدین باور است که چه در داخل و در خارج شاید کسانی معرفی شوند که توسط نماینداگان سیاسی گزینش خواهد شده و یا توسط اشخاص حاکم بر قدرت که توسط حکومت بر سر اقتدار فعلی هستند و این جرگه به سود تمام مردم افغانستان نخواهد شد چرا که نماینده های واقعی مردم درین جرگه حضور نخواهد یافت و از جانب دیگر از ناحیه یک حقوق دان صحبت نمایم جایگاه این جرگه در قواعد افغانستان تعریف نشده است و بنابرین مصوبات احتمالی چنین جرگه ها مشروعیت قانونی و حقوقی نخواهد داشت به جز اینکه مشکلات را در بین مردم افغانستان افزود نماید. به نظر نویسنده نکته دیگری که نگران کننده است تلاش میشود که نقش نهاد های قانونگذار را در افغانستان و شاهد نهاد های مشروط و قانونی هستیم که باید تصمیم میگرفتند از ضرورت چنین یک جرگه درخواست میشد نه از طرف گروه حاکم بر وضعیت که خود یک ظلم است به ادرس ایشان.
اگر ما یک مرور بر قانون اساسی افغانستان نمایم تعریف مشخص از نهاد های قانونی کشور دارد شورای ملی و لویه جرگه دو نهادی اند که مظهر اراده ملت افغانستان نام برده شده است نه جرگه مشورتی صلح پس به نظرم یک کار خلاف قانون اساسی به نظر میرسد، درین اواخر شاهد ایجاد و نهادینه شدن ارگان ها و نهاد های فرمایشی به نمایندگی همین مردم ایجاد میشود و شده است.دموکراسی که حرمت نهادن به رای و اراده ملت افغانستان و همچنان پاس داشتن از حریم های نهاد های قانونی کشور است. به نظرم در شرایط فعلی بر اساس اصول قانون اساسی افغانستان وهمچنین توافق هایکه مورد اجماع همه ای بخش های ملت افغانستان قرار گرفته باید در رابطه با سرنوشت شهروندان و سرنوشت کشور از جایگاه فراقومی و فرا قبیلوی نسبت به منافع کشور نگاه شود نه به ادرس تعداد خاص از کشور ما پس نیاز برین است که به منافع تمام مردم افغانستان توجه صورت بیگیرد نه از دید و زاویه های قبیله گرایانه و نه به مسایل نگاه کند که منافع تمام علیایی مردم افغانستان قرار بگیرد اگر این جرگه صلح مشورتی باز به نفع گروه محدود تمام شد و مردم بدین باور خواهد شد که دیدگاه های تنگ قبیله گرایانه هست شاهد خواهد بود مردم. به جای اینکه درین زمینه کار میکردند باید یک مقدار به منظور ایجاد فضایی بهتر انتخاباتی گذاشته میشود بهتر میبود تا حکومت فعلی باز هم مورد سوال های مردم قرار نمیگرفت. و در راستایی فرهنگ سازی و فرهنگ انتخابات و نهادینه سازی فرهنگ انتخابات گام های برداشته میشود به سود کشور و مردم بود نه روی جرگه مشورتی صلح ولی کار های که به ارتباط انتخابات و یا کمیسون انتخابات صورت گرفته شده است به نظرم بسنده نیست چرا که اگر میکانیزم و ساختار انتخاباتی نباید به حال خود باقی بماند اگر انتخابات پارلمانی ما هم به شکل انتخابات ریاستی با تقلب یکجا باشد اصلآ در بار ثانی مردم آماده به رای گیری و رای دهی حاضر نخواهد شد پس نیاز به تلاش و کار زیاد دارد. پس باید روسایی کمیسون انتخابات باز بی طرف نباشد بستگی های داشته باشد مردم به تاریکی ها خواهد رفت و بر ریشه مردم اففغانستان با تیشه زده خواهد شد. اگر به چالش ها و حساسیت های موجود در کشور توجه صورت نگیرد و از احتمال دور نیست که انتخابات از طرف مردم ما تحریم خواهد شد. عدم اعتماد میتواند عواقب ناگوار را به بار بیاورد و شاید نظام زیر سوال برود طوریکه تمام مردم افغانستان شاهد اینست که نظام موجوده افغانستان در مرز میان مشروعیت و عدم مشروعیت قرار دارد و نوسان دارد و هر لحظه امکان میرود که به طرف غیر مشروع بودن برود که این خواست مردم افغانستان نیست درین قسمت توجه جدی از طرف نیروی حاکم صورت بگیرد. در اخیر رشته کلام را با معقوله اختتام میبخشم.
از تجربه گذشته در ساختار آینده استفاده نماید.
چند تا لطیفه از غضنفر