![](http://www2.irna.ir/occasion/abbas84/004.jpg)
عباس (۲۶ – ۶۱ قمری) پسر
علی بن ابیطالب و امالبنین، ملقب به «ابوالفضل
عباس» از کشتهشدگان
کربلا است. او نخستین فرزند امالبنین بوده است. او را به سبب زیبایی چهره «قمر بنی هاشم» نیز لقب دادهاند. شجاعت
عباس مورد ستایش
شیعیان است. در
عزاداریهای شیعیان نام وی بسیار رود
و نیز هنگام تعجب یا وحشت وی را خوانند: چنان که مثلاً گویند «یا حضرت
عباس» یا «یا ابالفضل
عباس»
و مراد همین
عباس است. با این حال وی از
معصومان شیعه نیست. طبق روایات شیعه، در
کربلا مأمور آوردن آب برای تشنگان فوج
حسین پسر علی شد
و در حین ادای مسئولیت دستانش بدست سربازان فوج
یزید بن معاویه بریده شد. از همین رو «دست بریدهٔ ابوالفضل» از تکیهکلامهای شیعی
و نمادهای بیانگر مظلومیت در تشیع است. مقبرهٔ
عباس در کنار مقبرهٔ برادرش حسین در کربلاست.
عباس بن علی چهارده سال با پدرش
علی بن ابی طالب و بقیه عمر خویش را در کنار دو برادرش زندگی کرد
و در واقعه
کربلا سی
و چهار سال از عمرش گذشته بود.
فرزندان
او دو پسر به نامهای عبدالله بن عباس و عبیدالله بن عباس داشت که هيچ تن از آنها در کربلا کشته نشدند.