(بخش دوم)
مهدی نصیری: در نخستین بخش این یادداشت، مباحثی کلی و مقدماتی پیرامون رابطه تئاتر و مخاطب مطرح شد.
براساس آنچه در این بخش گفته شد، می‌توان این فرضیه را به عنوان یک اصل در نظر گرفت که تئاتر ابتدا باید شناسانده شود و به عنوان یک نیاز فرهنگی در جامعه اهمیت پیدا کند و سپس برای چگونگی جلب و جذب مخاطبان بالقوه‌اش تلاش نماید.
"در این ارتباط نهادینه‌سازی اجتماعی هنر تئاتر یک موضوع بسیار مهم است. این موضوع مهم اما متأسفانه سال‌هاست که در جامعه ما به فراموشی سپرده شده و طبیعتاً می‌توان انتظار داشت که تئاتر به هیچ روی در جامعه نهادینه نشده و کمتر کسی نسبت به آن احساس نیاز می‌کند و طبیعتاً تئاتر با مشکل دارا بودن مخاطب مواجه است."
در ادامه همان مبحث، سوال دیگری مطرح شد که به تئاتر تقریباً خصوصی امروز می‌پرداخت؛ و حالا به دنبال بحث پیشین سعی خواهیم کرد که با نگاهی متفاوت و آزادانه به مقایسه تئاترهای خصوصی و تئاتر حرفه‌ای دولتی‌مان بپردازیم.
چند تا لطیفه از غضنفر