شب همه بي تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تيره به آه کردنست
متن خبر که يک قلم بي‌تو سياه شد جهان
حاشيه رفتنم دگر نامه سياه کردنست
چون تو نه در مقابلي عکس تو پيش رونهيم
اينهم از آب و آينه خواهش ماه کردنست
نو گل نازنين من تا تو نگاه مي‌کني
لطف بهار عارفان در تو نگاه کردنست
ماه عباد تست و من با لب روزه دار ازين
قول و غزل نوشتنم بيم گناه کردنست
ليک چراغ ذوق هم اين همه کشته داشتن
چشمه به گل گرفتن و ماه به چاه کردنست
غفلت کائنات را جنبش سايه‌ها همه
سجده به کاخ کبريا خواه نخواه کردنست
از غم خود بپرس کو با دل ما چه مي‌کند
اين هم اگر چه شکوه‌ي شحنه به شاه کردنست
عهد تو (سايه) و (صبا) گو بشکن که راه من
رو به حريم کعبه‌ي «لطف آله» کردنست
گاه به گاه پرسشي کن که زکوة زندگي
پرسش حال دوستان گاه به گاه کردنست
بوسه‌ي تو به کام من کوه نورد تشنه را
کوزه‌ي آب زندگي توشه راه کردنست
خود برسان به شهريار ايکه درين محيط غم
بي‌تو نفس کشيدنم عمر تباه کردنست
شهریار
چند تا لطیفه از غضنفر