این روزا اینقد دچار روزمره گی تو روابط و نحوه زندگی شدم که دیگه واسه هیچ چیز و هیچ کسی دلتنگ نمیشم .اینقد به روابط های سرسری دورو برم میرسم که دیگه اصلا فرصت اینکه به کسای که ازم دورن فکر کنم رو پیدا نمیکنم .
در واقع به اطرافیانم عادت کردم شاید اگه توی روز کسی رو نبینم بش زنگ بزنم و دلیلش رو بدونم اما فقط از روی عادت نه دلتنگی
واقعا دلم واسه دلتنگی تنگ شده اهاه اه
حالا کی پایس بریم یه جای دور تو غربت زندگی کنیم به این امید که دلمون واسه عزیزامون تنگ بشه ؟؟
شاید یه جایی شبیه اینجا
یا مثلا اینجا
چند تا لطیفه از غضنفر