دوستم تعریف میکرد که یک شبموقع برگشتن از ده پدری تو شمال طرف اردبیل، جای اینکه از جاده اصلی بیاد، یادباباش افتاده که می گفت جادهقدیمی با صفا تره و از وسط جنگل رد میشه!
اینطوری تعریف میکنه:
من احمق حرف بابام رو باور کردم و پیچیدم توخاکی 20 کیلومتر از جاده دورشده بودم که یهو ماشینم خاموش شد و هرکاری کردم روشن نمیشد.
وسط جنگل، داره شب میشه، نم بارونهم گرفت.
اومدم بیرون یکمی با موتور ور رفتمدیدم نه میبینم، نه از موتور ماشین سر در میارم!!
راه افتادم تو دل جنگل، راست جادهخاکی رو کرفتم و مسیرم رو ادامه دادم.
دیگه بارون حسابی تند شده بود.
با یه صدایی برگشتم، دیدم یه ماشین خیلی آرام وبی صدا بغلدستم وایساد.
من هم بی معطلی پریدم توش.
اینقدر خیس شده بودم که به فکراینکه توی ماشینو نیگا کنم هم نبودم.
وقتی روی صندلی عقب جا گرفتم، سرمرو آوردم بالا واسه تشکر دیدم هیشکی پشت فرمون و صندلی جلو نیست!!
وحشت کردم.
داشتم به خودم میومدم که ماشین یهوهمونطور بی صدا راه افتاد
هنوز خودم رو جفت و جور نکرده بودمکه تو یه نور رعدو برق دیدم یه پیچ جلومونه!
تمام تنم یخ کرده بود.
نمیتونستم حتی جیغ بکشم
ماشین هم همینطور داشت میرفت طرفدره.
تو لحظه های آخر خودم رو به خدااینقدر نزدیک دیدم که بابا بزرگ خدا بیامرزم اومد جلوچشمم.
تو لحظه های آخر، یه دست از بیرونپنجره، اومد تو و فرمون رو چرخوندبه سمت جاده
نفهمیدم چه مدت گذشت تا به خودماومدم.
ولی هر دفعه که ماشین به سمت درهیا کوه میرفت، یهدست میومد و فرمون رو میپیچوند.
از دور یه نوری رو دیدم و حتی یکثانیه هم تردید به خودم راه ندادم.
در رو باز کردم و خودم رو انداختمبیرون.
اینقدر تند میدویدم که هوا کمآورده بودم.
دویدم به سمت آبادی که نور ازشمیومد
رفتم توی قهوه خونه و ولو شدم روزمین
بعد از اینکه به هوش اومدم جریانرو تعریف کردم
وقتی تموم شد، تا چند ثانیه همهساکت بودند
یهو در قهوه خونه باز شد و دو نفرخیس اومدن تو،
یکیشون داد زد:
ممد نیگا! این همون احمقیه که وقتیما داشتیم ماشینو هل میدادیم سوار شده بود
چند تا لطیفه از غضنفر